"ΕΝΤΕΧΝΉ-ΤΕΣ ΕΝ ΟΛΎΜΠΩ"

Είναι μια παρέα παιδιών που δίνει την ψυχή της. Είναι μία ομάδα που δειλά δειλά και με πολλές ατέλειες στην αρχή, εδώ και δύο τρία χρόνια σημαδεύει στην καρδιά μας. Είναι η αγάπη και η θέληση για αυτό που κάνουν, που τους κάνει να προχωρούν στο μονοπάτι της έντεχνης μουσικής μας, για να κατακτήσουν βήμα βήμα την κορυφή τους.

Δεν γνώριζα καν το ενδιαφέρον τους για το έντεχνο τραγούδι. 

Τον Βασίλη Γεωργάκη τον Θανάση Παπανάτσιο και τον Γιάννη Γεωργάκη λόγω κοινής καταγωγής μας από το Σαραντάπορο, τους ξέρω, αλλά ιδέα δεν είχα ότι ασχολούνται με την μουσική. 

Πριν δύο χρόνια όταν προετοιμάζαμε την συναυλία του Θανάση στο χωριό και αναζητούσαμε εθελοντές, ανάμεσά τους ήταν και ο Βασίλης. Έρχεται και μου λέει: "Θέλω να με βάλεις στη σκηνή. Θέλω να είμαι όσο περισσότερο κοντά γίνεται και να έχω άμεση επαφή". Δεν ρώτησα γιατί, αν και απόρησα για αυτή του την επιθυμία (δεν ήξερα την αγάπη του για αυτό το είδος της μουσικής) και φυσικά δεν του χάλασα το χατήρι. Τον έβλεπα στη διάρκεια της συναυλίας να παρακολουθεί το μουσικό σχήμα με προσήλωση και σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια!

Λίγο καιρό μετά κατάλαβα το λόγο. Ο Διονύσης Ευαγγέλου, ο Παναγιώτης Ευαγγέλου και ο Διονύσης Παναγιώτου συμπληρώνουν την παρέα και αυτή αρχίζει δειλά δειλά να ξεδιπλώνει το όνειρο της. 

Εντυπωσιάστηκα! Σε μια εποχή που η μουσική μας σκηνή κατακλύζεται από σουξεδάκια της πλάκας και του χαβαλέ, αυτοί εδώ οι νεαροί αποφασίζουν να κάνουν κάτι που θέλει κότσια! Οργανώνουν ζωντανές εμφανίσεις, σε μικρούς χώρους, σε πλατείες στα χωριά, στη Λάρισα και παίζουν και τραγουδάνε αποκλειστικά έντεχνο!

Κάνουν στην ουσία αυτό που "γουστάρουν" και που μιλάει στην ψυχή τους! Μας μεταφέρουν τη μαγεία των στίχων της έντεχνης μουσικής μας και μας ταξιδεύουν ονειρικά.

Δύσκολο στην αρχή. Ήταν φανερό ότι χρειαζόταν πολύ δουλειά για να καταφέρουν να φτάσουν σε ένα καλό επίπεδο. Η επιμονή τους όμως, ο ζήλος και η αγάπη για αυτό δεν τους πτοεί. 

Δύο χρόνια τώρα βελτιώνονται συνεχώς! 

Στο σχήμα προστίθεται και αυτό που λείπει. Μια γυναικεία φωνή. Είναι η Μιχαέλα Παπαϊωάννου, 17 χρονών (!) η οποία δίνει την πινελιά που έλειπε.

Από το έντεχνο ρεπερτόριο τους δεν λείπουν οι ροκ μπαλάντες Ελλήνων ερμηνευτών. Όμως οι εκπλήξεις δεν είναι μόνο αυτές.

Τρία τραγούδια δικά τους κοσμούν το πρόγραμμα που παρουσιάζουν.

"Το ψέμα" το οποίο ερμηνεύει ο Βασίλης Γεωργάκης, το "Για μια φορά" με τον Παναγιώτη Ευαγγέλου και "Μοναδική" με τον Γιάννη Γεωργάκη, είναι ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων αυτού του σχήματος.

Το φετινό καλοκαίρι υπήρξε πραγματικά δημιουργικό για τους φίλους μας. Έκαναν αισθητή την παρουσία τους και εκτός της περιοχής μας, με εμφανίσεις στην Αθήνα, στα Γρεβενά, στα Τρίκαλα και την Κοζάνη ενώ επίκειται η Θεσσαλονίκη τις ερχόμενες μέρες.

Κλείνοντας αυτές τις γραμμές, θα τους αφιερώσω "Το κάλεσμα" του αγαπημένου​ μου Θανάση Παπακωνσταντίνου.

https://www.youtube.com/watch?v=3UXoB44z50U

Να το ακούσετε και να συνεχίσετε να γράφετε και να τραγουδάτε "ότι η ψυχή σας λαχταρά!" γιατί 

"τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ την ψυχή μας 

και το μεταφέρουν στο στερέωμα

όπου αναβοσβήνει σαν θλιμμένο πάλσαρ

και το δρόμο δείχνει για τους ναυαγούς.."

Γιάννης Ντάλλας

Υ.Γ. Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να ακούσετε τα τρία τραγούδια, δημιουργίες των παιδιών.
https://www.youtube.com/watch?v=ptbbzJ8wNcQ
https://www.youtube.com/watch?v=f1UuAYJiXls
https://www.youtube.com/watch?v=2NuGDQvTEuA&t=104s

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑΘΟ

Την Κυριακή 27 Αυγούστου 2017 είχα την τύχη να επισκεφθώ το πανέμορφο νησί της Σκιάθου. 

Όπως έμαθα κατά διάρκεια του ταξιδιού, η Σκιάθος βρίσκεται στη "σκιά του όρους Άθως". Η αξιοθαύμαστη Ελληνική γλώσσα, έκανε το θαύμα της, ένωσε τις δυο λέξεις, Σκιά και Άθως και εγένετο  η Σκιάθος! 

Η ομορφιά του νησιού είναι απίστευτη! 

Το απαράμιλλο κάλλος του νησιού σε γοητεύει! 

Αυτό που εμένα όμως προσωπικά με "κυρίευσε", ήταν το πέρασμά μου από το σπίτι όπου έζησε ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. 

Ακριβώς απέναντι από το λιμάνι της Σκιάθου βρίσκεται η οδός που φέρει το όνομά του. Ο κόσμος που τη διασχίζει καθημερινά καθώς και τους γύρω δρόμους, είναι πολύς και διαφόρων εθνικοτήτων. Η προσοχή των περισσότερων είναι στα μαγαζιά που υπάρχουν γύρω. 

Όμως εκεί δίπλα, δύο βήματα από το λιμάνι σε ένα μικρό στενό, είναι το σπίτι που έζησε ο συγγραφέας της  "Γυφτοπούλας" και της "Φόνισσας". Ποιος δεν θυμάται την τηλεοπτική σειρά "Οι έμποροι των εθνών" που βασίστηκε στο ομότιτλο μυθιστόρημα του και επενδύθηκε με το τραγούδι "Ήτανε μια φορά μάτια μου" και την αξεπέραστη ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη!

Τι να γράψω για τον "Άγιο των ελληνικών γραμμάτων"! 

Τι να γράψω εγώ για τον άνθρωπο για τον οποίο ο Οδυσσέας Ελύτης είπε "Όπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη"! 

Τι να γράψω εγώ όταν ο Γεώργιος Σεφέρης είπε "Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομεν τον Παπαδιαμάντη"!

Θα σας βάλω στη διαδικασία να μπείτε στον ιστότοπο Wikipedia να διαβάσετε για "την κορυφή των κορυφών" κατά τον Καβάφη.

Εγώ το μόνο που μπορώ να περιγράψω, είναι αυτό το απίστευτο συναίσθημα που νιώθεις όταν ως επισκέπτης ¨πατάς" σε ένα χώρο όπου έζησε κάποιος του οποίου τα βιβλία έχεις διαβάσει ή διάβασες για τη ζωή του. Είναι αυτό το δέος που νιώθεις καθώς φτιάχνεις  τις εικόνες γύρω σου από την καθημερινότητα του τότε. Το μέρος αλλάζει όψη, τα σπίτια χαμηλώνουν, το βουητό του σήμερα χάνετε από τα αυτιά σου και μπροστά σου σχηματίζονται εικόνες του χθες. Το παλιό λιμάνι, τα στενά καλντερίμια και η γλυκιά ηρεμία της νύχτας μιας άλλης εποχής σε συναρπάζουν.

Θαρρείς πως θα ξεπροβάλει η μορφή του στο παράθυρο ή θα τον δεις να κάθεται στο μικρό τραπεζάκι στη γωνία!

Το σπίτι αυτό χτίστηκε το 1860 από τον πατέρα του, τον παπά Αδαμάντιο και είναι επισκέψιμο καθώς λειτουργεί ως μουσείο για συγκεκριμένες ώρες τις ημέρας. Είναι δίπατο με ανώγι και κατώγι. Είναι γενικά ένα απλό και λιτό νησιώτικο σπίτι. Η είσοδος του βρίσκεται στο πίσω μέρος και ανεβαίνεις σε αυτό από μια εξωτερική ξύλινη σκάλα. 

Δυστυχώς την ώρα που βρέθηκα στο συγκεκριμένο σημείο ήταν κλειστό και δεν μπόρεσα να επισκεφθώ το εσωτερικό του. Η ώρα όμως που έμεινα εκεί απ έξω γέμισε τη σκέψη μου με εικόνες. Αισθάνθηκα υπερηφάνεια για την περιήγησή μου σε αυτό το χώρο κι ας ήταν σύντομη και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να επιστρέψω κάποια άλλη φορά για να ολοκληρώσω την επίσκεψή μου.

Αποχαιρετήσαμε την όμορφη Σκιάθο με τη γλύκα της προσμονής για την επόμενη φορά!

Θα ήταν παράλειψη και δεν μπορώ να μην το αναφέρω, οτι την επιμέλεια της εξόρμησης στο νησί την είχε το γραφείο τουρισμού "Goutzourelas tours" και η εξυπηρέτηση ήταν άψογη.

Γιάννης Ντάλλας