ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑΘΟ

Την Κυριακή 27 Αυγούστου 2017 είχα την τύχη να επισκεφθώ το πανέμορφο νησί της Σκιάθου. 

Όπως έμαθα κατά διάρκεια του ταξιδιού, η Σκιάθος βρίσκεται στη "σκιά του όρους Άθως". Η αξιοθαύμαστη Ελληνική γλώσσα, έκανε το θαύμα της, ένωσε τις δυο λέξεις, Σκιά και Άθως και εγένετο  η Σκιάθος! 

Η ομορφιά του νησιού είναι απίστευτη! 

Το απαράμιλλο κάλλος του νησιού σε γοητεύει! 

Αυτό που εμένα όμως προσωπικά με "κυρίευσε", ήταν το πέρασμά μου από το σπίτι όπου έζησε ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. 

Ακριβώς απέναντι από το λιμάνι της Σκιάθου βρίσκεται η οδός που φέρει το όνομά του. Ο κόσμος που τη διασχίζει καθημερινά καθώς και τους γύρω δρόμους, είναι πολύς και διαφόρων εθνικοτήτων. Η προσοχή των περισσότερων είναι στα μαγαζιά που υπάρχουν γύρω. 

Όμως εκεί δίπλα, δύο βήματα από το λιμάνι σε ένα μικρό στενό, είναι το σπίτι που έζησε ο συγγραφέας της  "Γυφτοπούλας" και της "Φόνισσας". Ποιος δεν θυμάται την τηλεοπτική σειρά "Οι έμποροι των εθνών" που βασίστηκε στο ομότιτλο μυθιστόρημα του και επενδύθηκε με το τραγούδι "Ήτανε μια φορά μάτια μου" και την αξεπέραστη ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη!

Τι να γράψω για τον "Άγιο των ελληνικών γραμμάτων"! 

Τι να γράψω εγώ για τον άνθρωπο για τον οποίο ο Οδυσσέας Ελύτης είπε "Όπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη"! 

Τι να γράψω εγώ όταν ο Γεώργιος Σεφέρης είπε "Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομεν τον Παπαδιαμάντη"!

Θα σας βάλω στη διαδικασία να μπείτε στον ιστότοπο Wikipedia να διαβάσετε για "την κορυφή των κορυφών" κατά τον Καβάφη.

Εγώ το μόνο που μπορώ να περιγράψω, είναι αυτό το απίστευτο συναίσθημα που νιώθεις όταν ως επισκέπτης ¨πατάς" σε ένα χώρο όπου έζησε κάποιος του οποίου τα βιβλία έχεις διαβάσει ή διάβασες για τη ζωή του. Είναι αυτό το δέος που νιώθεις καθώς φτιάχνεις  τις εικόνες γύρω σου από την καθημερινότητα του τότε. Το μέρος αλλάζει όψη, τα σπίτια χαμηλώνουν, το βουητό του σήμερα χάνετε από τα αυτιά σου και μπροστά σου σχηματίζονται εικόνες του χθες. Το παλιό λιμάνι, τα στενά καλντερίμια και η γλυκιά ηρεμία της νύχτας μιας άλλης εποχής σε συναρπάζουν.

Θαρρείς πως θα ξεπροβάλει η μορφή του στο παράθυρο ή θα τον δεις να κάθεται στο μικρό τραπεζάκι στη γωνία!

Το σπίτι αυτό χτίστηκε το 1860 από τον πατέρα του, τον παπά Αδαμάντιο και είναι επισκέψιμο καθώς λειτουργεί ως μουσείο για συγκεκριμένες ώρες τις ημέρας. Είναι δίπατο με ανώγι και κατώγι. Είναι γενικά ένα απλό και λιτό νησιώτικο σπίτι. Η είσοδος του βρίσκεται στο πίσω μέρος και ανεβαίνεις σε αυτό από μια εξωτερική ξύλινη σκάλα. 

Δυστυχώς την ώρα που βρέθηκα στο συγκεκριμένο σημείο ήταν κλειστό και δεν μπόρεσα να επισκεφθώ το εσωτερικό του. Η ώρα όμως που έμεινα εκεί απ έξω γέμισε τη σκέψη μου με εικόνες. Αισθάνθηκα υπερηφάνεια για την περιήγησή μου σε αυτό το χώρο κι ας ήταν σύντομη και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να επιστρέψω κάποια άλλη φορά για να ολοκληρώσω την επίσκεψή μου.

Αποχαιρετήσαμε την όμορφη Σκιάθο με τη γλύκα της προσμονής για την επόμενη φορά!

Θα ήταν παράλειψη και δεν μπορώ να μην το αναφέρω, οτι την επιμέλεια της εξόρμησης στο νησί την είχε το γραφείο τουρισμού "Goutzourelas tours" και η εξυπηρέτηση ήταν άψογη.

Γιάννης Ντάλλας