Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή

Αγίου Αντωνίου Σιάπκας

Η Ιερά Μονή του Άγι Αντώνη, βρίσκεται σε έναν ήσυχο, ευλογημένο τόπο, μακριά από σύγχρονες κυκλοφοριακές οδούς και σε μέρος όπου η ανθρώπινη παρέμβαση στο περιβάλλον, είναι απόλυτα ήπια και χαρακτηρίζεται από πρωτογενείς μόνο ασχολίες.

Σε καταπράσινη βαθειά ρεματιά της Σιάπκας (Τιτάριο όρος) και στις πίσω πλαγιές της, προς τα ημιπεδινά χωριά του Ολύμπου. Απέχει από τα Σέρβια 18χλμ και από την Παλιά Καστανιά 11χλμ.

Η διαδρομή αυτή, από την Παλιά Καστανιά γίνεται μεν σε χωματόδρομο με δύσκολα σημεία, αλλά σε αποζημιώνει η οπτική απόλαυση της πορείας, αφού διασχίζουμε πανέμορφα πυκνά δάση με έλατα, πεύκα και φτέρη , για να φτάσουμε, λίγο μετά τη θέση του παλιού εγκαταλελειμμένου χωριού Νιχώρι, στο μοναστήρι.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην ευρύτερη περιοχή κατασκευάστηκαν και λειτούργησαν, στις πρώτες δεκαετίες του 20ουαιώνα,κατασκηνώσεις από φορείς των Σερβίων, λόγω του φυσικού κάλλους και του ιδανικού κλίματος.

Η ιστορία και η ύπαρξη της μονής ξεκινά αρκετά πριν το 1750, έτος που εγκαταλείφτηκε λόγω καταστροφής, για πρώτη φορά απ τους μοναχούς.

Η ίδρυση της παραπέμπει στην ύστερη βυζαντινή περίοδο χωρίς να ξέρουμε ακριβώς το πότε. Ήταν Σταυροπηγιακό ίδρυμα, ανήκε δηλαδή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Προσωρινά μετά το 1750 οι μοναχοί διαμένουν στο μετόχι της μονής, τους Δεμιράδες(σημερινό χωριό Κοκκινόγη), αλλά ξεκινούν την νέα κατασκευή και ανέγερση το 1766, σύμφωνα και με σωζόμενη λίθινη επιγραφή, που υπάρχει στο Νότιο τμήμα της εξωτερικής τοιχοποιίας.

Η περίοδος 1800-1850 είναι αυτή που άκμασε. Κατείχε τεράστιες κτηματικές εκτάσεις και δασολίβαδα με πολύ αναπτυγμένη την κτηνοτροφία και μεγάλη περιουσία με τσιφλίκια της επαρχίας Ελασσόνας.

Έφτασε τότε και τον μεγαλύτερο αριθμό μοναχών και υπαλλήλων, με 15 κελιά όπως μαρτυρείται και πάρα πολλά βοηθητικά κτίσματα.

Το 1854 γίνεται μια σφοδρή μάχη στις κορυφές της Σιάπκας ανάμεσα σε επαναστατικά Ελληνικά τμήματα και πολυάριθμα Τουρκικά, που έστειλε ο Διοικητής των Σερβίων για να καταπνίξει την ορεινή αυτή εξέγερση.

Οι επαναστατημένοι Έλληνες με οπλαρχηγό αγωνιστή ανάμεσα τους τον Σερβιώτη Ζήση Σωτηρίου κατατροπώνουν το Τουρκικό απόσπασμα, κάτι που θα αποφέρει σαν αντίποινα την εκ νέου καταστροφή και λεηλασία της μονής.

Λειτούργησε αυτή την ιστορική περίοδο σαν κρησφύγετο προστασίας των Ελληνικών στρατιωτικών κινημάτων και είχε τότε και στη συνέχεια, ενεργό ρόλο στις επαναστατικές δραστηριότητες.

Μέχρι το 1898, θα περάσει από μια διαταραγμένη και παρακμιακή περίοδο. Τότε θα έρθει στην δικαιοδοσία και εποπτεία της Ι.Μ. Σερβίων και Κοζάνης.

Το 1901 η Αθωνική Πολιτεία θα δωρίσει στη μονή 4 εξαίσιες εικόνες, του αγιορείτη αγιογράφου Παισίου. Θέλει να αναζωογονήσει τη λειτουργία της και να δώσει κίνητρο σε πιστούς και μοναχούς.

Οι 4 αυτές εικόνες παριστάνουν τον Παντοκράτορα, την Παναγία την Οδηγήτρια, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον Άγιο Αντώνιο και αποτελούν τον θρησκευτικό πλούτο μέχρι και σήμερα της μονής, αφού δυστυχώς δεν σώζεται καμία τοιχογραφία.

Το μοναστήρι θα ξανανθίσει για 4 δεκαετίες(1904-1943), με άξιο ηγούμενο, τον δραστήριο Άνθιμο από την Τσαριτσάνη, ο οποίος απεβίωσε το 1938.

Ο ενεργός ρόλος της μονής όπως είπαμε, στους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους, θα γίνει η αιτία για την νέα καταστροφή του από τους Ιταλούς το 1943.

Μετατρεπόταν συχνά σε χώρο φιλοξενίας ανταρτών και έγινε στόχος απο τις δυνάμεις κατοχής.

Θα μπει ξανά σε εποπτεία της Ι.Μ. Ελασσόνας, μέχρι το 1955, όταν πλέον θα γυρίσει μόνιμα στην Ι.Μ. Σερβίων και Κοζάνης.

Το 1962 είναι η χρονιά που αποχωρεί ο τελευταίος μοναχός. Η μονή ερημώνει ξανά και καταρρέουν οι περισσότεροι χώροι της.

Έκτοτε ο εκάστοτε εφημέριος της Καστανιάς Σερβίων είναι αυτός που επιμελείται το ιστορικό μοναστήρι.

Η μονή έχει φρουριακή αρχιτεκτονική κατασκευή και συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο που αφορά τη θέση που βρίσκεται στον καστρικό περίβολο, ο ναός του Αγίου.

Ενώ σχεδόν πάντα τοποθετείται στο κέντρο, στο συγκεκριμένο μοναστήρι βρίσκεται στην μια πλευρά, την νότια.

Είναι μικρός ο ναός του Άγι Αντώνη, μια μονόκλιτη βασιλική με νάρθηκα και λιθόκτιστο δάπεδο και το εσωτερικό του επισκευάζεται και αναστηλώνεται, για όποιον το επισκεφτεί στις μέρες μας, λόγω της μεγάλης φθοράς που έχει υποστεί.

Δίπλα από το μικρό ναό υπάρχει το δωμάτιο με τις αλυσίδες, με τις οποίες δένονταν στο παρελθόν οι ψυχικά άρρωστοι και ζητούσαν με τον τρόπο αυτό την βοήθεια του Αγίου για να θεραπευτούν.

Η λαϊκή παράδοση θέλει τον Άγιο να έχει περάσει κατά τη διαμονή του στην τοποθεσία αυτή, από τέτοια δοκιμασία, με δαιμονικούς πειρασμούς, τους οποίους νίκησε και έζησε ήσυχα μέχρι τα βαθειά του γεράματα.

Οι κάτοικοι προς τιμήν του έκτισαν το μοναστήρι και για αιώνες ο Άγιος φρόντιζε αυτούς που δαιμονίζονταν και έχαναν τα λογικά τους.

Μια άλλη εκδοχή της παράδοσης αναφέρει ότι η μονή χτίστηκε από Αγιορείτες στους οποίους εμφανίστηκε ο Άγιος και τους ζήτησε να ταξιδέψουν στα σύνορα Δυτ. Μακεδονίας και Θεσσαλίας όπου θα εμφανιζόταν ο ίδιος ξανά. Στο σημείο αυτό θέλησε να κτιστεί η μονή.

Κάτι επίσης που είναι άξιο προσοχής και θαυμασμού στο εσωτερικό της μονής, η σπάνια κατασκευή της βρύσης(κρήνης) που υπάρχει και είναι κτίσμα με σκεπή από πέτρα σε σχήμα κώνου. Έχει σωθεί και η πολύ παλιά ξύλινη δίφυλλη πόρτα τη ς εισόδου.

Στις μέρες μας η μονή διατηρείται, με ενεργό μέλος τον μοναχό Ευσέβιο, που από το 2008 κατοικεί εκεί και τη φροντίζει, και στηρίζεται σε δωρεές πιστών από την Καστανιά και το Λιβάδι ως επί το πλείστον.

Τα σοβαρά προβλήματα που παρουσιάζει είναι η έλλειψη νερού και ενός δρόμου ικανού για άνετη πρόσβαση.

Την 1η του Σεπτέμβρη τελείται προς τιμήν του Αγίου πανηγύρι, που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου από την περιοχή μας, με πρωτοστάτη στην οργάνωση και τις προετοιμασίες τον Μορφωτικό Σύλλογο Καστανιάς.

ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

https://www.youtube.com/watch?time_continue=6&v=Ld8d0dqLeKs

Πηγή:http://www.romfea.gr & http://cerbiwnfrouros.blogspot.gr

Για την αντιγραφή

Γιάννης Ντάλλας

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΙΤΩΝ: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ!

Επισήμανση:

Το κείμενο που ακολουθεί απηχεί  προσωπικές  απόψεις και αφορά την εμπλοκή μου για δύο χρόνια στο Δ.Σ. του Συλλόγου Απανταχού Σαρανταποριτών.

Ο Σύλλογος μας είναι ανενεργός στην ουσία εδώ και έξι μήνες περίπου. Στην Γενική Συνέλευση του Φεβρουαρίου 2017 δεν δήλωσε κανένας υποψηφιότητα, πλην ενός! Τα μέλη μας δεν προσήλθαν ποτέ όσες φορές ορίσαμε ημερομηνία επαναληπτικής Γενικής Συνέλευσης για διεξαγωγή εκλογών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αδιαφορία πλήρης για τις προβλεπόμενες καταστατικές διαδικασίες. 

Η συνήθης απάντηση "σιγά μωρέ...συνεχίστε εκεί κι όσο πάει!!"

Δεν είναι όμως έτσι...ένας σύλλογος, σωματείο, όμιλος ή οτιδήποτε, εφόσον υπάρχει καταστατικό που ορίζει την ύπαρξη του, οφείλει να το σέβεται και να το τηρεί. Η τελευταία μας προσπάθεια έγινε πριν λίγες μέρες. Με την ευκαιρία της συνεύρεσης των περισσοτέρων από μας που αποτελούμε τον κορμό των μελών στο Σαραντάπορο, ανακοινώθηκε η Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017 να βρεθούμε στο Πνευματικό Κέντρο του χωριού και να συζητήσουμε ώστε να βρούμε λύση. Η εικόνα αποκαρδιωτική. Μόνο τα μέλη του απερχόμενου Δ.Σ. παρόντα και ένα μέλος! Δεν χρειάζονται περισσότερα.

Ο Σύλλογος Απανταχού Σαρανταποριτών λόγω αδυναμίας εκλογής διοικητικού συμβουλίου ουσιαστικά έχει αναστείλει τη λειτουργία του.

Δεν θα διαλυθεί όμως ο Σύλλογος. Ακόμα και για τη διάλυση του το καταστατικό στο άρθρο 26, προβλέπει απόφαση γενικής συνέλευσης με παρουσία των 4/5 των ταμειακός τακτοποιημένων μελών και πλειοψηφία των 4/5 των παρόντων. Στην περίπτωση της διάλυσης η περιουσία του Συλλόγου περιέρχεται στην Κοινότητα.

Για μένα ποτέ δεν είναι αργά να βρεθεί λύση. Δεν τιμά κανένα μας αυτό που συμβαίνει.

Θα γυρίσω το χρόνο πίσω να σας θυμίσω τι συνέβη τα δυο προηγούμενα χρόνια από την παρούσα διοίκηση του Συλλόγου, χωρίς αυτό να μηδενίζει και όσα είχαν γίνει από την προηγούμενη διοίκηση και ήταν πολλά. Με βάση αυτά που συνέβησαν και έγιναν, θεωρώ αδιανόητη την αδιαφορία συνέχειας. 

Η αδιαφορία συνέχειας κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει αλλού την αιτία της και θα την πω παρακάτω.

Πρώτα όμως θα παραθέσω αυτούσιοα τα άρθρα 2 και 3 του καταστατικού μας.

Άρθρο 2

Σκοποί του Σωματείου είναι:

α) Η αλληλογνωριμία, η σύσφιξη των σχέσεων και η ανάπτυξη του πνεύματος της συναδέλφωσης και αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη του Συλλόγου και σε όλους τους καταγόμενους από την Κοινότητα Σαρανταπόρου.

β)Η διατήρηση και καλλιέργεια των Θεσσαλικών ηθών (ιδιαίτερα του χωριού), της ιστορικής μνήμης, εθίμων και παραδόσεων και η κληροδότηση τους στις νεώτερες γενιές των αποδήμων.

γ)Η εκτέλεση κοινωφελών έργων και η προβολή, προώθηση και επίλυση των προβλημάτων του χωριού, καθώς και η περίθαλψη ή η βοήθεια για τα μέλη που έχουν ανάγκη.

δ)Η ανύψωση του μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου του χωριού και η συνεργασία με αδελφούς τοπικούς συλλόγους και γενικότερα η προώθηση και υποστήριξη των συμφερόντων της γενέτειρας.

Άρθρο 3

Η πραγματοποίηση των ανωτέρω σκοπών θα επιδιωχθεί από το σωματείο με αναβίωση εθίμων, με διαλέξεις, με την ίδρυση και λειτουργία εντευκτηρίου και λέσχης, με εκδρομές, συνεστιάσεις και άλλες μορφωτικές και πολιτιστικές δράσεις.

Διαβάζοντας αυτά τα δυο άρθρα, σας παραθέτω παρακάτω τον απολογισμό μας όπως παρουσιάστηκε στην Γενική Συνέλευση των μελών τον Φεβρουάριο.

1) Ενοποίηση τράπεζας αίματος, της τράπεζας αίματος του χωριού και της τράπεζας αίματος του συλλόγου μας σε μία, με τη δημιουργία της «Ομάδας Εθελοντικής Αιμοδοσίας Σαρανταποριτών», η οποία είναι πιστοποιημένη στο Εθνικό Μητρώο Αιμοδοτών και οργάνωση αιμοδοσίας 2 φορές το χρόνο, σε Σαραντάπορο και Λάρισα.

2)   Διοργάνωση της Σαρανταπορείας και της Φεγγαρόστρατας.

3)   Διοργάνωση εκδρομής στα οχυρά Ρούπελ και στο Μουσείο της Ακρόπολης.

4)  Διοργάνωση για δυο συνεχόμενα καλοκαίρια (2015 και 2016) εκδηλώσεων, με τη συνεργασία του συλλόγου του χωριού μας και την στήριξη της τοπικής μας κοινότητας με τίτλο «Πολιτιστικό καλοκαίρι»,  το οποίο περιελάμβανε: Α) Τη συνδρομή και συμμετοχή μας στη μεταφορά της Τίμιας Κάρας της Προστάτιδας μας Αγίας Μαρίνας και βίντεο για την ανέγερση του Ιερού Ναού Της στο χωριό μας Β) Δύο θεατρικές παραστάσεις: από το Θεατρικό Εργαστήρι Σερβίων και το Περιφερειακό Θέατρο Καρδίτσας και ένα θεατρικό παραδοσιακό δρώμενο του Δημ. Ντάλλα, καθώς και χορευτική παράσταση του συλλόγου "Θεταλλός" με τίτλο "Μες του Βοσπόρου τα στενά"  Γ) Έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Απόδημοι»  Δ) Παιδική παράσταση «Το μαγικό βιβλίο» από το εργαστήρι Δημιουργική πόρτα Ε) Δύο παρουσιάσεις βιβλίων, της κυρίας Ευγενίας Μάντζιαρη με τίτλο «Την έλεγαν Σοφία»  και του Γιάννη Τζιόκα με τίτλο «Μια στιγμή στο χρόνο»

5)  Συναυλία Θανάση Παπακωνσταντίνου

6) Προετοιμασία και οργάνωση της εκδήλωσης για τον Γεράσιμο Ραυτόπουλο μαζί με τον Σύλλογο του χωριού το 2015 και κατάθεση συγκεκριμένης πρότασης στο Δήμο Ελασσόνας, ώστε να ενταχθούν στις εορταστικές εκδηλώσεις για τη Μάχη του Σαρανταπόρου τον Οκτώβριο του 2016, τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του στην πλατεία του Σαρανταπόρου και διοργάνωση εορταστικού τριημέρου. Επίσης και το 2015 και τα 2016 τιμήσαμε την εκδήλωση για τη Μάχη του Σαρανταπόρου και δώσαμε το παρόν ως Σύλλογος με την κατάθεση στεφανιού στο μνημείο των πεσόντων στο Χάνι Χατζηγώγου.

7)  Κατασκευή της πλάκας στο μνημείο στην πλατεία του χωριού, με τα ονόματα των πεσόντων στρατιωτών από το Σαραντάπορο, στον πρώτο, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και στην Μικρασιατική εκστρατεία.

8)  Οργάνωση εκδήλωσης και προβολή βίντεο για την μαύρη επέτειο στο «Μελίσσι».

9)  Συμμετοχή με χορηγία τοπικών παραδοσιακών προϊόντων Σαρανταπόρου, στην διοργάνωση του τουρνουά τένις με αναπηρικό αμαξίδιο “OLYMPUS OPEN” που έγινε στη Λάρισα τον Σεπτέμβριο του 2016, με βασικούς διοργανωτές τον Κώστα Βαζούρα και την Τζένη Ράπτη. Επίσης συμμετείχαμε ως χορηγοί, στην Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που οργάνωσε η εταιρεία earmedical στη Λάρισα, τον Δεκέμβριο του 2016, με θέμα την παιδική βαρηκοΐα, τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν για την ενίσχυση του Ειδικού Σχολείου Γιάννουλης.

10)Με πρωτοβουλία μας ενισχύσαμε οικονομικά, από κοινού με τον σύλλογο του χωριού, δύο οικογένειες που αντιμετώπισαν πολύ σοβαρό πρόβλημα και με λαχειοφόρο αγορά ενισχύθηκε συγχωριανή μας η οποία αντιμετώπισε σοβαρότατο πρόβλημα αρτιμέλειας.

11)Δημιουργήσαμε μια κάρτα την οποία στείλαμε ταχυδρομικώς σε όσο περισσότερους συγχωριανούς μας εντοπίσαμε, όπου γης, για να τους ευχηθούμε καλές γιορτές και καλή χρονιά.

12)Έχουμε σε εξέλιξη το μητρώο καταγραφής όλων όσων έχουν καταγωγή από το Σαραντάπoρο και κατοικούν εκτός χωριού, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.

13)Ξεκινήσαμε μαθήματα εκμάθησης παραδοσιακών χορών παράλληλα  με τον σύλλογο του χωριού, με στόχο τη δημιουργία χορευτικής ομάδας Σαρανταπόρου και τη συμμετοχή μας σε εκδηλώσεις πανελλαδικής εμβέλειας και εδώ ζητήσαμε περισσότερη συμμετοχή και αγκάλιασμα της προσπάθειας.

Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω αναρωτιέμαι: 

Πως είναι δυνατόν μετά από όλα αυτά από πρωταγωνιστές στην περιοχή μας να γίναμε ουραγοί?

Πως είναι δυνατόν όλη αυτή δυναμική να μην έχει συνέχεια?

Έχουμε ξεφύγει από όσα ορίζει το καταστατικό μας για το πνεύμα συνεργασίας με τη γενέτειρα?

Γιατί χλευαστήκαμε από "παράγοντες" και από πρόσωπα ότι "κάνουμε κακό στο χωριό με τις δράσεις μας"?

Από την αρχή ο σκοπός μας ήταν η συνεργασία και η κοινή δράση με όλους. 
Γιατί δεν υπάρχει συνέχεια?

Το συμπέρασμα μου για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω είναι ένα και το καταθέτω ευθαρσώς: Δυστυχώς η μικρή μας κοινωνία διακατέχεται από μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, στις οποίες ποτέ δεν ενταχθήκαμε ως Σύλλογος. Προσωπικά εγώ, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη που απαρτίζαμε το Διοικητικό Συμβούλιο, δεν είδαμε ποτέ με αυτή τη λογική κανέναν παράγοντα, κανένα άτομο και κανέναν φορέα που μπορούσε να προσφέρει ώστε να υλοποιηθούν όσα ανέφερα παραπάνω. Τουναντίον ζητήσαμε τη συμπαράσταση όλων ώστε να καταστήσουμε το χωριό μας σημείο αναφοράς για τις δράσεις του. Προφανώς όσοι λένε αυτά που λένε, κινούνται με διαφορετική λογική η οποία είναι μακριά από όλους μας. Δυστυχώς όμως αυτή η "μικρή λογική" επηρεάζει αρκετούς και το αποτέλεσμα έγινε ορατό φέτος με την απουσία οποιασδήποτε πολιτιστικής δράσης.

Με πιάνει θλίψη πραγματικά να βλέπω γύρω μας να συμβαίνουν "πράγματα" κι εμείς να μη κάνουμε τίποτα!  Και δεν εννοώ τα πανηγύρια, τα οποία σαφέστατα και θα πρέπει να υπάρχουν καθώς αποτελούν μέρος της παράδοσής μας. Να πάμε λίγο παραπέρα πρέπει και αυτό εννοώ!

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να συμβεί "το παραπέρα" είναι η συνεργασία όλων και φυσικά να θέλουμε να δημιουργήσουμε δράσεις.. 

Μήπως τελικά δεν  θέλουμε? 

Φίλες, φίλοι και μέλη του Συλλόγου. 

Μέσα από αυτό το κείμενο απευθύνω ύστατη έκκληση για την ύπαρξη μας ως Σύλλογος Απανταχού Σαρανταποριτών. 

Θεωρείτε σωστή την παρουσία του? 

Πρέπει να υπάρχει? 

Προσφέρει κάτι η ύπαρξή του?

Εν αναμονή λοιπόν.....

Γιάννης Ντάλλας 

 ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΕΝΙΠΕΑ 

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ

Την Κυριακή 6 Αυγούστου 2017 πραγματοποιήθηκε η "Σαρανταπορεία 2017" στα Πριόνια Ολύμπου. Ξεκινήσαμε στις 5:40 το πρωί από το Σαραντάπορο με 80 συμμετέχοντες και δια μέσου Αγίου Δημητρίου και Κατερίνης φτάσαμε στο Λιτόχωρο και εισήλθαμε στον Εθνικό Δρυμό του Ολύμπου. Ο φιδωτός δρόμος μέχρι τα Πριόνια, μέσα από πανύψηλα έλατα σε προδιαθέτει για αυτό που θα συναντήσεις. Στις 8:45 φτάσαμε στα Πριόνια σε υψόμετρο 1100 μέτρα. Η διάθεση όλων στα ύψη και η ανυπομονησία για το ξεκίνημα έκδηλη. Αφού δόθηκαν οι τελευταίες οδηγίες, φορτωθήκαμε τα σακίδια μας και μπήκαμε στο φαράγγι ακολουθώντας το διεθνές ορειβατικό μονοπάτι Ε4 το οποίο μετά από εννέα χιλιόμετρα περίπου καταλήγει στο Λιτόχωρο, όπου είναι και ο τελικός προορισμός μας.

Η τοποθεσία είναι μαγευτική. Οι εικόνες διαδέχονται η μια την άλλη και πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις.  Από την αρχή ως το τέλος του μονοπατιού αυτό το καταπληκτικό οικοσύστημα που βλέπεις γύρω σου σε συναρπάζει και σε ταξιδεύει. Δεν θέλω όμως να σταθώ στην απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου και του Ολύμπου γενικότερα. Το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο, ανεβαίνουν στις κορυφές και περπατάνε στα μονοπάτια του όλες τις εποχές του χρόνου, αποδεικνύει τη σπουδαιότητα της περιοχής και αποτελεί σημείο αναφοράς για όσους αγαπούν το περιβάλλον και τις ομορφιές του μυθικού Ολύμπου.

Εκεί που θέλω να σταθώ και θέλω να δώσω ειδικό βάρος σε αυτό που γράφω, είναι σε δυο σημεία. 

Το πρώτο είναι μια εικόνα που βλέπω μπροστά μου για "εφτά Σαρανταπορείες": Πως  αντιμετωπίζουμε και τι επαφή έχουμε εμείς με το περιβάλλον που βαδίζουμε. Πόσο υπεύθυνοι δηλαδή είμαστε ως πεζοπόροι. 

Το δεύτερο έχει να κάνει με αυτούς που αντιμετωπίζουν την δική μας ανευθυνότητα, αλλά και το τυχαίο γεγονός που μπορεί να συμβεί ακόμα και αν πούμε ότι τα έχουμε προβλέψει όλα. 

Ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι όλα όσα γράφω αποτελούν διαπιστώσεις προσωπικές, για πράγματα που πρέπει να διορθώσουμε όλοι μας και μη εξαιρουμένου του γράφοντος!

Ξεκινώ με το πρώτο σημείο. Οι πεζοπορίες μας ως τώρα δεν ήταν ευκαταφρόνητες από άποψη χιλιομέτρων, μορφολογίας εδάφους και καιρικών συνθηκών. Σε όλες οι οδηγίες ήταν σαφέστατες. Τι θα φορέσουμε, πως θα κινούμαστε, πως θα ξεκουραστούμε και το σημαντικότερο από όλα βαδίζουμε και απολαμβάνουμε τη διαδρομή. Δεν μας απασχολεί τι ώρα θα φτάσουμε στο τέρμα, αλλά τι αποκομίζουμε από αυτό που βλέπουμε γύρω μας. 

Η εντύπωσή μου πάνω σε αυτά που ανέφερα παραπάνω, είναι πως η πλειοψηφία δεν ενδιαφέρεται, ούτε τι θα φορέσει για να βαδίσει, ούτε και αποκομίζει κάτι. Συμμετέχει για να συμμετέχει με λίγα λόγια. Αυτό πρέπει να το διορθώσουμε. Πρέπει να μας γίνει βίωμα ότι τα σωστά παπούτσια​, είναι το άλφα και το ωμέγα για να βαδίσουμε, είτε το μονοπάτι είναι στο βουνό, είτε βαδίζουμε στην άσφαλτο όπως κάναμε παλαιότερα. 

Πρέπει να καταλάβουμε ότι εδώ περπατάμε και δεν τρέχουμε να φτάσουμε πρώτοι στο τέρμα. Στην πεζοπορία μας την Κυριακή στο μονοπάτι του Ενιπέα, οι περισσότεροι από μας "άμαθοι" στο περπάτημα και χωρίς τα κατάλληλα παπούτσια​, έφτασαν στο Λιτόχωρο σε τεσσεράμισι ώρες!!! 

Ποιό θα ήταν το πρόβλημα αν φτάναμε μία ή και δύο ώρες αργότερα? 

Δεν σκεφτόμαστε ότι με τέτοιο ρυθμό μπορεί να μας συμβεί κάτι?

Ακόμα και να μη μας συμβεί κάτι στη διάρκεια της διαδρομής, μας συμβαίνει μετά στη διάρκεια της ξεκούρασης και γίνετε αντιληπτό την επόμενη μέρα, καθώς κυριολεκτικά "δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας"!

Αν εφαρμόσουμε στοιχειώδης κανόνες, θα απολαύσουμε περισσότερο τη διαδρομή μας, θα αγαπήσουμε το περιβάλλον, θα αισθανθούμε ευεξία και εσωτερική γαλήνη.
Επειδή όλα αυτά δεν τα τηρούμε, αναθεματίζουμε τη συμμετοχή μας σε μια τέτοια δράση και φυσικά ποτέ εμείς δεν ευθυνόμαστε για τίποτα! 

Όλα όσα ανέφερα παραπάνω αφορούν αυτά που δεν κάνουμε εμείς. Τι γίνετε όμως όταν έχουμε προβλέψει όλα αυτά και κάποιο τυχαίο γεγονός ανατρέπει τους κανόνες? 

Και για την μια και για την άλλη περίπτωση υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που μπορούν να μας βοηθήσουν. Στην δική μας περίπτωση, αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν δίπλα μας για κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, οπουδήποτε κι αν βάδιζε. Ένα από τα μέλη της παρέας μας, περίπου στη μέση της διαδρομής αισθάνθηκε ενόχληση στο δάχτυλο του ποδιού. Κατέβαλε προσπάθεια για να συνεχίσει, αλλά από ένα σημείο και μετά και περίπου μιάμιση ώρα πριν την έξοδο από το φαράγγι δεν μπορούσε να συνεχίσει. 

Με τα τεχνικά μέσα που είχαμε μαζί μας, ενημερώθηκε το κλιμάκιο της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης που εδρεύει στο καταφύγιο της Πετρόστρουγκας. Με τη σειρά τους ενημέρωσαν την Πυροσβεστική Υπηρεσία Λιτοχώρου. 

Αμέσως εθελοντές τις ομάδας και πυροσβέστες της υπηρεσίας Λιτοχώρου ξεκίνησαν για να προσεγγίσουν το σημείο από δύο πλευρές. Από το τέρμα του μονοπατιού στους Νερόμυλους Λιτοχώρου και από το παλιό Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου. 

Δεν έχω λόγια για να περιγράψω και να εξάρω την αποφασιστικότητα και το πνεύμα αυτών των παιδιών. Τα μέλη της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης που έφθασαν πρώτοι στο σημείο, προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες και μαζί με τους Πυροσβέστες που έφθασαν κι εκείνοι, βοήθησαν την κυρία Κατερίνα να συνεχίσει την διαδρομή ως την έξοδο του μονοπατιού. Το περιστατικό που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο από πλευράς περίθαλψης.
Σκεφτείτε όμως τις συνθήκες. Έπρεπε να βρεθούν σε εύγλωττο χρόνο, μέσα στο δάσος, πεζοί, φορτωμένοι με τα σακίδια τους για να προσφέρουν βοήθεια! 

Θέλω να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το έργο που προσφέρουν οι διασώστες εθελοντικά! Με μοναδικό κίνητρο την αγάπη τους στη φύση και την προσφορά στον συνάνθρωπο, το έργο τους είναι πραγματικά αξιέπαινο.

Ο θαυμασμός μου βέβαια μεταφέρεται και πολλαπλασιάζεται και για τους Πυροσβέστες που ήρθαν στο σημείο. Άψογοι επαγγελματίες με υψηλή αίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος. Ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Λιτοχώρου, Επιπυραγός Καρατζάς Αναστάσιος ο οποίος ήταν παρών στην επιχείρηση, θα πρέπει να αισθάνεται περήφανος για του άνδρες του.

Από όλη αυτή την περιγραφή δεν μπορώ να παραλείψω τον άνθρωπο που έμεινε μαζί μας για πάνω από μια ώρα. Τον Στέλιο από το Λιτόχωρο ο οποίος μας προσδιόρισε ακριβώς τη θέση στην οποία βρισκόμασταν και με τις ιστορίες του για τα μονοπάτια του βουνού και την καλοσυνάτη μορφή του μας κράτησε συντροφιά και μας απέδειξε πως τα απλά πράγματα είναι και τα περισσότερο σπουδαία! Στην επόμενη επίσκεψη μου στα πανέμορφα μονοπάτια θα τον επισκεφθώ σίγουρα και θα περπατήσουμε μαζί τον Ενιπέα.

Κλείνοντας τις σκέψεις μου,
Ευχαριστώ όλους τους συμμετέχοντες, μικρούς και μεγάλους στην "7η Σαρανταπορεία. "
Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην Πυροσβεστική Υπηρεσία του Λιτοχώρου για την άψογη εκτέλεση του καθήκοντος τους και στους Εθελοντές της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης για την αυταπάρνηση και ομαδικότητα που επέδειξαν στην  αντιμετώπιση του συμβάντος.


Υ.Γ.
Κώστα Λαβαντσιώτη και Σούλα Κλεισιάρη σας ευχαριστώ ιδιαίτερα για την υπομονή σας να παραμείνετε μαζί μου τόσες πολλές ώρες. Μπορεί να χάσατε το υπόλοιπο πρόγραμμα, που περιελάμβανε βουτιές στην θάλασσα, αλλά νομίζω ότι η συμπαράσταση και η βοήθεια σας άξιζε την "θυσία" της παραλίας!


Γιάννης Ντάλλας

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ 

ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΕΝΙΠΕΑ

Την Κυριακή 6 Αυγούστου 2017 θα πραγματοποιηθεί η "Σαρανταπορεία 2017" στο φαράγγι του Ενιπέα στον Όλυμπο. 

Στην πεζοπορία συμμετέχουν 80 άτομα από 10 έως 70 ετών! 

Ωρα συγκέντρωσης 5:15 και αναχώρηση στις 5:30 το πρωί από την πλατεία του Σαρανταπόρου με δύο πούλμαν και δια μέσου Αγίου Δημητρίου και Κατερίνης θα μεταβούμε στη θέση Πριόνια, πάνω από το Λιτόχωρο. Θα ακολουθήσουμε το Ευρωπαϊκό ορειβατικό μονοπάτι Ε4 το οποίο διασχίζει το φαράγγι και θα είμαστε στο Λιτόχωρο σε τέσσερις με πέντε ώρες περίπου. Θα καθίσουμε στο Λιτόχωρο για φαγητό και αφού ξεκουραστούμε θα πάμε στην παραλία για μπάνιο και θα επιστρέψουμε στο Σαραντάπορο το βράδυ.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ

1.      Ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες των οδηγών της πεζοπορίας.

2.      Τα παιδιά δεν απομακρύνονται από τους συνοδούς τους.

3.      Ακολουθούμε το μονοπάτι Ε4 και κανένας δεν παρεκκλίνει από αυτό.

4.      Καλό είναι να φοράμε παπούτσια-μποτάκια ώστε να μας καλύπτουν τους αστραγάλους. Αν δεν διαθέτουμε τέτοια φοράμε αθλητικά με χοντρή και μαλακή σόλα για να έχουμε άνετο βάδισμα.

5.      Φέρουμε μαζί μας και δεύτερο μπλουζάκι για να αλλάξουμε στην περίπτωση της εφίδρωσης.

6.      Απαραίτητα μικρό σακίδιο πλάτης, μπουκάλι με νερό και διάφορα σνακ (παστέλι, σοκολάτα, μπάρες δημητριακών κλπ) τα οποία μας δίνουν ενέργεια στη διάρκεια της πεζοπορίας.

7.      Η συμμετοχή στην πεζοπορία γίνετε με ατομική ευθύνη του καθένα μας.

8.      Οδηγοί της πεζοπορίας:

Σιδέρης Γιάννης Οδηγός της πεζοπορίας

 Τηλ. 6976408663 & 6980635135

Ντάλλας Γιάννης Τελευταίος «σκούπα» της πεζοπορίας

                        Τηλ. 6983010321

Για οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει ενημερώνουμε τους οδηγούς!!

ΚΑΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ

ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΕ ΝΕΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

Ντάλλας Γιάννης