ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΙΤΩΝ: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ!
Επισήμανση:
Το κείμενο που ακολουθεί απηχεί προσωπικές απόψεις και αφορά την εμπλοκή μου για δύο χρόνια στο Δ.Σ. του Συλλόγου Απανταχού Σαρανταποριτών.
Ο Σύλλογος μας είναι ανενεργός στην ουσία εδώ και έξι μήνες περίπου. Στην Γενική Συνέλευση του Φεβρουαρίου 2017 δεν δήλωσε κανένας υποψηφιότητα, πλην ενός! Τα μέλη μας δεν προσήλθαν ποτέ όσες φορές ορίσαμε ημερομηνία επαναληπτικής Γενικής Συνέλευσης για διεξαγωγή εκλογών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αδιαφορία πλήρης για τις προβλεπόμενες καταστατικές διαδικασίες.
Η συνήθης απάντηση "σιγά μωρέ...συνεχίστε εκεί κι όσο πάει!!"
Δεν είναι όμως έτσι...ένας σύλλογος, σωματείο, όμιλος ή οτιδήποτε, εφόσον υπάρχει καταστατικό που ορίζει την ύπαρξη του, οφείλει να το σέβεται και να το τηρεί. Η τελευταία μας προσπάθεια έγινε πριν λίγες μέρες. Με την ευκαιρία της συνεύρεσης των περισσοτέρων από μας που αποτελούμε τον κορμό των μελών στο Σαραντάπορο, ανακοινώθηκε η Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017 να βρεθούμε στο Πνευματικό Κέντρο του χωριού και να συζητήσουμε ώστε να βρούμε λύση. Η εικόνα αποκαρδιωτική. Μόνο τα μέλη του απερχόμενου Δ.Σ. παρόντα και ένα μέλος! Δεν χρειάζονται περισσότερα.
Ο Σύλλογος Απανταχού Σαρανταποριτών λόγω αδυναμίας εκλογής διοικητικού συμβουλίου ουσιαστικά έχει αναστείλει τη λειτουργία του.
Δεν θα διαλυθεί όμως ο Σύλλογος. Ακόμα και για τη διάλυση του το καταστατικό στο άρθρο 26, προβλέπει απόφαση γενικής συνέλευσης με παρουσία των 4/5 των ταμειακός τακτοποιημένων μελών και πλειοψηφία των 4/5 των παρόντων. Στην περίπτωση της διάλυσης η περιουσία του Συλλόγου περιέρχεται στην Κοινότητα.
Για μένα ποτέ δεν είναι αργά να βρεθεί λύση. Δεν τιμά κανένα μας αυτό που συμβαίνει.
Θα γυρίσω το χρόνο πίσω να σας θυμίσω τι συνέβη τα δυο προηγούμενα χρόνια από την παρούσα διοίκηση του Συλλόγου, χωρίς αυτό να μηδενίζει και όσα είχαν γίνει από την προηγούμενη διοίκηση και ήταν πολλά. Με βάση αυτά που συνέβησαν και έγιναν, θεωρώ αδιανόητη την αδιαφορία συνέχειας.
Η αδιαφορία συνέχειας κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει αλλού την αιτία της και θα την πω παρακάτω.
Πρώτα όμως θα παραθέσω αυτούσιοα τα άρθρα 2 και 3 του καταστατικού μας.
Άρθρο 2
Σκοποί του Σωματείου είναι:
α) Η αλληλογνωριμία, η σύσφιξη των σχέσεων και η ανάπτυξη του πνεύματος της συναδέλφωσης και αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη του Συλλόγου και σε όλους τους καταγόμενους από την Κοινότητα Σαρανταπόρου.
β)Η διατήρηση και καλλιέργεια των Θεσσαλικών ηθών (ιδιαίτερα του χωριού), της ιστορικής μνήμης, εθίμων και παραδόσεων και η κληροδότηση τους στις νεώτερες γενιές των αποδήμων.
γ)Η εκτέλεση κοινωφελών έργων και η προβολή, προώθηση και επίλυση των προβλημάτων του χωριού, καθώς και η περίθαλψη ή η βοήθεια για τα μέλη που έχουν ανάγκη.
δ)Η ανύψωση του μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου του χωριού και η συνεργασία με αδελφούς τοπικούς συλλόγους και γενικότερα η προώθηση και υποστήριξη των συμφερόντων της γενέτειρας.
Άρθρο 3
Η πραγματοποίηση των ανωτέρω σκοπών θα επιδιωχθεί από το σωματείο με αναβίωση εθίμων, με διαλέξεις, με την ίδρυση και λειτουργία εντευκτηρίου και λέσχης, με εκδρομές, συνεστιάσεις και άλλες μορφωτικές και πολιτιστικές δράσεις.
Διαβάζοντας αυτά τα δυο άρθρα, σας παραθέτω παρακάτω τον απολογισμό μας όπως παρουσιάστηκε στην Γενική Συνέλευση των μελών τον Φεβρουάριο.
1) Ενοποίηση τράπεζας αίματος, της τράπεζας αίματος του χωριού και της τράπεζας αίματος του συλλόγου μας σε μία, με τη
δημιουργία της «Ομάδας Εθελοντικής Αιμοδοσίας Σαρανταποριτών», η οποία είναι
πιστοποιημένη στο Εθνικό Μητρώο Αιμοδοτών και οργάνωση αιμοδοσίας 2 φορές το
χρόνο, σε Σαραντάπορο και Λάρισα.
2) Διοργάνωση της Σαρανταπορείας και της
Φεγγαρόστρατας.
3) Διοργάνωση εκδρομής στα οχυρά Ρούπελ και
στο Μουσείο της Ακρόπολης.
4) Διοργάνωση για δυο συνεχόμενα καλοκαίρια (2015 και 2016) εκδηλώσεων, με τη συνεργασία του συλλόγου του χωριού μας και την στήριξη της
τοπικής μας κοινότητας με τίτλο «Πολιτιστικό καλοκαίρι», το οποίο περιελάμβανε: Α) Τη συνδρομή και
συμμετοχή μας στη μεταφορά της Τίμιας Κάρας της Προστάτιδας μας Αγίας Μαρίνας
και βίντεο για την ανέγερση του Ιερού Ναού Της στο χωριό μας Β) Δύο θεατρικές
παραστάσεις: από το Θεατρικό Εργαστήρι Σερβίων και το Περιφερειακό Θέατρο
Καρδίτσας και ένα θεατρικό παραδοσιακό δρώμενο του Δημ. Ντάλλα, καθώς και χορευτική παράσταση του συλλόγου "Θεταλλός" με τίτλο "Μες του Βοσπόρου τα στενά" Γ) Έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Απόδημοι» Δ) Παιδική παράσταση «Το μαγικό βιβλίο» από
το εργαστήρι Δημιουργική πόρτα Ε) Δύο παρουσιάσεις βιβλίων, της κυρίας Ευγενίας
Μάντζιαρη με τίτλο «Την έλεγαν Σοφία»
και του Γιάννη Τζιόκα με τίτλο «Μια στιγμή στο χρόνο»
5) Συναυλία Θανάση Παπακωνσταντίνου
6) Προετοιμασία και οργάνωση της εκδήλωσης
για τον Γεράσιμο Ραυτόπουλο μαζί με τον Σύλλογο του χωριού το 2015 και κατάθεση
συγκεκριμένης πρότασης στο Δήμο Ελασσόνας, ώστε να ενταχθούν στις εορταστικές
εκδηλώσεις για τη Μάχη του Σαρανταπόρου τον Οκτώβριο του 2016, τα αποκαλυπτήρια
του μνημείου του στην πλατεία του Σαρανταπόρου και διοργάνωση εορταστικού
τριημέρου. Επίσης και το 2015 και τα 2016 τιμήσαμε την εκδήλωση για τη Μάχη του
Σαρανταπόρου και δώσαμε το παρόν ως Σύλλογος με την κατάθεση στεφανιού στο
μνημείο των πεσόντων στο Χάνι Χατζηγώγου.
7) Κατασκευή της πλάκας στο μνημείο στην
πλατεία του χωριού, με τα ονόματα των πεσόντων στρατιωτών από το Σαραντάπορο,
στον πρώτο, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και στην Μικρασιατική εκστρατεία.
8) Οργάνωση εκδήλωσης και προβολή βίντεο για
την μαύρη επέτειο στο «Μελίσσι».
9) Συμμετοχή με χορηγία τοπικών παραδοσιακών
προϊόντων Σαρανταπόρου, στην διοργάνωση του τουρνουά τένις με αναπηρικό
αμαξίδιο “OLYMPUS OPEN” που έγινε στη Λάρισα τον Σεπτέμβριο του 2016, με
βασικούς διοργανωτές τον Κώστα Βαζούρα και την Τζένη Ράπτη. Επίσης συμμετείχαμε
ως χορηγοί, στην Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που οργάνωσε η εταιρεία earmedical
στη Λάρισα, τον Δεκέμβριο του 2016, με θέμα την παιδική βαρηκοΐα, τα έσοδα της
οποίας διατέθηκαν για την ενίσχυση του Ειδικού Σχολείου Γιάννουλης.
10)Με πρωτοβουλία μας ενισχύσαμε οικονομικά,
από κοινού με τον σύλλογο του χωριού, δύο οικογένειες που αντιμετώπισαν πολύ
σοβαρό πρόβλημα και με λαχειοφόρο αγορά ενισχύθηκε συγχωριανή μας η οποία αντιμετώπισε σοβαρότατο πρόβλημα αρτιμέλειας.
11)Δημιουργήσαμε μια κάρτα την οποία
στείλαμε ταχυδρομικώς σε όσο περισσότερους συγχωριανούς μας εντοπίσαμε, όπου
γης, για να τους ευχηθούμε καλές γιορτές και καλή χρονιά.
12)Έχουμε σε εξέλιξη το μητρώο καταγραφής
όλων όσων έχουν καταγωγή από το Σαραντάπoρο και κατοικούν εκτός χωριού, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.
13)Ξεκινήσαμε μαθήματα εκμάθησης παραδοσιακών
χορών παράλληλα με τον σύλλογο του
χωριού, με στόχο τη δημιουργία χορευτικής ομάδας Σαρανταπόρου και τη συμμετοχή
μας σε εκδηλώσεις πανελλαδικής εμβέλειας και εδώ ζητήσαμε περισσότερη συμμετοχή
και αγκάλιασμα της προσπάθειας.
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω αναρωτιέμαι:
Πως είναι δυνατόν μετά από όλα αυτά από πρωταγωνιστές στην περιοχή μας να γίναμε ουραγοί?
Πως είναι δυνατόν όλη αυτή δυναμική να μην έχει συνέχεια?
Έχουμε ξεφύγει από όσα ορίζει το καταστατικό μας για το πνεύμα συνεργασίας με τη γενέτειρα?
Γιατί χλευαστήκαμε από "παράγοντες" και από πρόσωπα ότι "κάνουμε κακό στο χωριό με τις δράσεις μας"?
Από την αρχή ο σκοπός μας ήταν η συνεργασία και η κοινή δράση με όλους.
Γιατί δεν υπάρχει συνέχεια?
Το συμπέρασμα μου για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω είναι ένα και το καταθέτω ευθαρσώς: Δυστυχώς η μικρή μας κοινωνία διακατέχεται από μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, στις οποίες ποτέ δεν ενταχθήκαμε ως Σύλλογος. Προσωπικά εγώ, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη που απαρτίζαμε το Διοικητικό Συμβούλιο, δεν είδαμε ποτέ με αυτή τη λογική κανέναν παράγοντα, κανένα άτομο και κανέναν φορέα που μπορούσε να προσφέρει ώστε να υλοποιηθούν όσα ανέφερα παραπάνω. Τουναντίον ζητήσαμε τη συμπαράσταση όλων ώστε να καταστήσουμε το χωριό μας σημείο αναφοράς για τις δράσεις του. Προφανώς όσοι λένε αυτά που λένε, κινούνται με διαφορετική λογική η οποία είναι μακριά από όλους μας. Δυστυχώς όμως αυτή η "μικρή λογική" επηρεάζει αρκετούς και το αποτέλεσμα έγινε ορατό φέτος με την απουσία οποιασδήποτε πολιτιστικής δράσης.
Με πιάνει θλίψη πραγματικά να βλέπω γύρω μας να συμβαίνουν "πράγματα" κι εμείς να μη κάνουμε τίποτα! Και δεν εννοώ τα πανηγύρια, τα οποία σαφέστατα και θα πρέπει να υπάρχουν καθώς αποτελούν μέρος της παράδοσής μας. Να πάμε λίγο παραπέρα πρέπει και αυτό εννοώ!
Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να συμβεί "το παραπέρα" είναι η συνεργασία όλων και φυσικά να θέλουμε να δημιουργήσουμε δράσεις..
Μήπως τελικά δεν θέλουμε?
Φίλες, φίλοι και μέλη του Συλλόγου.
Μέσα από αυτό το κείμενο απευθύνω ύστατη έκκληση για την ύπαρξη μας ως Σύλλογος Απανταχού Σαρανταποριτών.
Θεωρείτε σωστή την παρουσία του?
Πρέπει να υπάρχει?
Προσφέρει κάτι η ύπαρξή του?
Εν αναμονή λοιπόν.....
Γιάννης Ντάλλας
Ότι και να πει κανείς για το μεγαλείο και τη δυσκολία της αυθεντικής διαδρομής του Μαραθωνίου της Αθήνας είναι λίγο. Βρέθηκα εκεί ως θεατής στο επιβλητικό Παναθηναϊκό Στάδιο για τον τερματισμό των αθλητών και η συγκίνηση που αισθάνθηκα δεν περιγράφεται. Αθλητές παγκοσμίου επιπέδου θεωρούν πολύ μεγάλη τιμή να τρέξουν ΕΔΩ!. "Αν δεν τρέξεις την αυθεντική διαδρομή δεν έχεις τρέξει μαραθώνιο" , έτσι λένε και είναι η μεγάλη αλήθεια. Όλοι οι αγώνες αυτού του επιπέδου οπουδήποτε και να διεξάγονται, ακολουθούν συνήθως μια επίπεδη διαδρομή και οι πρώτοι αθλητές φτάνουν στον τερματισμό σε δύο ώρες περίπου. Η κλασσική διαδρομή όμως δεν έχει σχέση με καμία άλλη και ο καλύτερος χρόνος τερματισμού (2:10:36) ανήκει στον Κενιάτη δρομέα Φέλιξ Κίπτσιρτσιρ Κάντι και έγινε το 2014.
Νίκος Γκουτζουρέλας. Έχω "χάσει" τον αριθμό των συμμετοχών του σε αγώνες αυτού του επιπέδου. Ένας καταπληκτικός αθλητής και εξαιρετικός επιστήμονας. Τερμάτισε φέτος σε 3:29:53!
Γιάννης Σιδέρης. Η μεγάλη έκπληξη όχι μόνο για μένα, αλλά και για όσους τον γνωρίζουν. Πριν δυόμιση χρόνια περίπου, αν του έλεγες να περπατήσει εκατό μέτρα, θα έπαιρνε το αυτοκίνητο για να πάει! Όμως η θέληση και η επιμονή τον οδήγησαν στον τερματισμό του επίπονου αυθεντικού Μαραθωνίου σε 5:00:13!!
Τα συγχαρητήρια για τη συμμετοχή και τον τερματισμό σας είναι μικρή λέξη.
