ΔΑΡΔΟΥΜΠΑΣ ΣΑΚΗΣ ΔΩΔΩΝΑΙΟΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΧΟΡΟΣ - ΕΛΛΗΝΕΣ - ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Αγαπητοί φίλοι
Θα σας πω λίγα λόγια σχετικά με το θέμα που προανέφερα.Το τραγούδι και ο χορός χάνονται στα βάθη της ελληνικής αρχαιότητας. Αυτό το διαπιστώνουμε από τις παραστάσεις που υπάρχουν σε διάφορα αγγεία και από ιστορικές πηγές. Κύριο ρόλο στην αρχαιότητα είχαν οι Διονυσιακοί ρυθμοί, μιας και τα θέατρα, το κρασί, ο ρυθμικός χορός και πολλές, σχεδόν πάρα πολλές γιορτές ήταν αφιερωμένες στον Θεό Διόνυσο.
Αυτήν η παράδοση χάθηκε στα χρόνια της Νέας Ρώμης (αυτό που μας μάθανε να αποκαλούμε Βυζάντιο), περίπου 300 με 500 χρόνια μετά Χριστιανικής χρονολόγησης. Απαγορεύτηκαν με νόμο τα πανηγύρια των Ελλήνων, έκλεισαν θέατρα, φιλοσοφικές σχολές, κάηκαν βιβλία κλπ. Οι Έλληνες χωρίς οι ίδιοι να το θέλουν, φόρεσαν τον μανδύα του υποδουλωμένου ραγιά. Ακολούθησαν τα σκοταδιστικά χρόνια της Νέας Ρώμης και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στον Έλληνα έμειναν μόνο οι Διονυσιακοί ρυθμοί που αργότερα στολίστηκαν με νέους στίχους, π.χ. αποκριάτικοι χοροί, το λεγόμενο μπεράτι και άλλοι.
Ερχόμαστε στο έτος 1800 - 1824. Στην Ελλάδα έρχονται διάφοροι περιηγητές, γιατί διψούσαν να μάθουν κάτι για τους Έλληνες πριν και μετά την επανάσταση. Την Ελλάδα την εποχή εκείνη επισκέφθηκε και ο Γάλλος περιηγητής ονόματι Πιέρ Φωριέλ, ο οποίος έκανε συλλογή δημοτικών τραγουδιών. Τα τραγούδια αυτά μαζί με την ιστορία για διάφορους οπλαρχηγούς, όπως ο Νικοτσάρας κλπ. τυπώθηκαν σε δυο τόμους βιβλίων το έτος 1824 στο Παρίσι. Στη συνέχεια τα βιβλία μεταφράστηκαν στη Γερμανική και Αγγλική γλώσσα. Μετά από 130 χρόνια το έτος 1954 μεταφράστηκαν στην Ελληνική γλώσσα. Σήμερα κυκλοφορούν δύο τόμοι, περίπου 400 σελίδες ο καθένας, από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Σχεδόν πάνω από τα μισά τραγούδια, τα χορεύουμε σήμερα, στα πανηγύρια και αλλού χωρίς να γνωρίζουμε την ταυτότητά τους.
Σε πολλά από αυτά, οι στίχοι έχουν παραποιηθεί από τους νεώτερους στιχουργούς, π.χ. λέει ο τότε στιχουργός:
"βασιλικός μυρίζει εδώ και περιβόλι δεν θωρώ, καμιά το έχει στα βυζιά και βγάζει τέτοια μυρωδιά"
Το τραγούδι το χορεύουμε σήμερα αλλά παραποιημένο και συμπληρωμένο σε στίχους.
Άλλο τραγούδι παραποιημένο είναι αυτό που τραγουδιέται και χορεύεται για τον Άρη Βελουχιώτη. Οι στίχοι είναι παλιοί του 1800, απλά αλλάξανε και πρόσθεσαν όνομα.
Ερχόμαστε τώρα στη σύνδεση τη σημερινή των δημοτικών τραγουδιών, με φουστανέλες και βράκες, υμνώντας μια περίοδο που τον Έλληνα τον είχαν φτάσει σε πλήρη εξαθλίωση. Από τον πνευματικό βιασμό, ρούχα χιλιομπαλωμένα και παπούτσια γουρνοτσάρουχα, δηλαδή από δέρμα γουρουνιού ραμμένο με το χέρι.
Μερικοί που είχαν χρήματα την περίοδο εκείνη για να αγοράσουν ύφασμα, έφτιαχναν φουστανέλες για να ξεχωρίζουν. Έχουμε λόγω να τιμούμε την φουστανέλα μόνον την ημέρα της 25ης Μαρτίου που έχουμε την Εθνική μας γιορτή για να τιμήσουμε τους ήρωες του 1821, καθώς πολλοί απ αυτούς φορούσαν φουστανέλα. Δεν έχουμε όμως κανένα λόγο να τιμούμε τη φουστανέλα ως εθνικό ένδυμα και ούτε να τη συνδέουμε με τα δημοτικά μας τραγούδια. Η παράδοση των Ελλήνων δεν ξεκινάει από το 1800, αλλά έχει ρίζες που αφορούν όλον τον πλανήτη.
Χορευτικά συγκροτήματα Σκοπιανών με φουστανέλα, Αλβανών με φουστανέλα! Ε όχι και Ελλήνων με φουστανέλα. Εδώ δεν είναι Βαλκάνια, εδώ είναι Ελλάδα!
Γυναίκες και άνδρες εξαθλιωμένοι, μέσα στα χρόνια της τουρκοκρατίας, με δανεικά ίσως εορταστικά ρούχα (όπως ο παππούς μου που παντρεύτηκε με δανεικό μάλλινο σακάκι), παρουσιάζονται σήμερα από τα χορευτικά συγκροτήματα λες και ο πολιτισμός της Ελλάδας ήταν την εποχή του 1700-1800.
Καιρός είναι οι χοροδιδάσκαλοι να βάλουν τις φουστανέλες και τις γυναικείες φορεσιές στα ντουλάπια και να μη συνδέουν τα τραγούδια μας με αυτές τις φορεσιές.
Ο χορός είναι έκσταση και ελευθερία.
Ούτε καν με βήματα δεν πρέπει να διδάσκεται.
Ας ψάξουν τα αγάλματα και τα αγγεία για να φτιάξουν την καινούργια χορευτική φορεσιά της Ελληνίδας γυναίκας.
Όσο για τον άνδρα του αρκεί ένα άσπρο πουκάμισο, μια ζώνη και ένα χορευτικό παντελόνι.
Την ίδια άποψη έχω και για τη φουστανέλα και για της νησιώτικες βρακοστολές, όπως και για την ενδυμασία των τσολιάδων που φυλάνε το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη στην Αθήνα.
Οι Έλληνες ούτε στις Θερμοπύλες, ούτε στο Μαραθώνα, ούτε στη Σαλαμίνα ντύνονταν έτσι.
Φίλοι μου πρέπει να αποκτήσουμε ελληνική συνείδηση, με βήματα σταθερά, γιατί με τον πνευματικό βιασμό που επικρατεί σήμερα από τα Μ.Μ.Ε και από ανώριμους ιθύνοντες, αν αποκτήσουμε πλήρη ελληνική συνείδηση, δεν θα τους αντέξουμε και θα φύγουμε οικειοθελώς όπως ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ.
Τελειώνοντας θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στον Γερμανό φιλόσοφο Χέλντερ Λιν που έγραψε το έτος 1700 μ.χ.χ.
"Τυχεροί όσοι δεν σε κατάλαβαν ποτέ, γιατί αυτοί που σε κατάλαβαν είναι υποχρεωμένοι να μοιραστούν μαζί σου το μεγαλείο και την απελπισία σου"
*Ο Σάκης Δαρδούμπας έχει γράψει τους στίχους σε τρία μουσικά cd τα οποία περιέχουν τραγούδια που υμνούν την περιοχή της αρχαίας Περραιβίας και έχουν τίτλο "Χαμογελάει ο έρωτας", "Στη μπλε τη γη ψηλά βουνά" και "Χαιρετίσματα από την Περραιβία".
Μπορείτε να ακούσετε τραγούδια στους παρακάτω συνδέσμους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου